tag:blogger.com,1999:blog-368756192023-11-15T06:53:38.576-08:00The eastern poemกลิ่นอาย ห้วงคำนึง และนึกฝัน ใต้ร่มเงาตะวันออกUnknownnoreply@blogger.comBlogger26125tag:blogger.com,1999:blog-36875619.post-1168736243001139862007-01-13T16:56:00.000-08:002007-01-13T16:57:23.053-08:00<span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">บทนำ<br /><br />ใต้ร่มเงาแห่งวิถีตะวันออก เรามองเห็นความเป็นชีวิตที่หลากหลายและเข้ากันได้ดีกับธรรมชาติ เนื่องเพราะโลกใบนี้คือมวลของธรรมชาติอันจริงแท้จึงจำเป็นจะต้องมีผู้เดินเคียงคู่ไปกับวิถีที่เป็นอยู่ติดกับความเป็นธรรมชาติอย่างเป็นธรรม มีความเป็นพี่น้อง เป็นคนรัก มีความเอื้อเฟื้อ แบ่งปันและไปมาหาสู่ ทั้งหมดทั้งมวลที่รวมอยู่ในเรื่องนี้ ได้ฉายฉากของภาพที่เป็นส่วนใหญ่แห่งวิถีคิด วิถีดำเนินชีวิตภายใต้ความเชื่อตามปรัชญาตะวันออก โดยเฉพาะในเรื่องของความเป็นอยู่ ตั้งแต่เกิด เติบโต แก่ ตาย กระทั่งภายหลังความตายนั้นเสียอีก การหยิบยกเอาความงามที่ยังคงมีอยู่ในธรรมชาติ ทั้งด้านในและด้านนอกมนุษย์ที่เชื่อมโยงยึดอยู่กับธรรมชาติจริง ล้วนเป็นเสน่ห์ที่น่าหลงใหลในความเป็นตะวันออก ยิ่งทุกวันนี้สังคมโลก กำลังเหลียวมอง กำลังเพรียกหาหนทางก้าวย่างของชีวิตอันพร้อมถึงความสงบและสันติ ทั้งยังใฝ่ถึงความยิ่งใหญ่ในเบื้องหลังความตายอันลึกล้ำนั้นอีก จึงปฏิเสธไม่ได้เลยว่า วิถีแห่งความเป็นตะวันออกจะมีแต่ความแพร่หลาย กลายกลับการพัฒนาที่เลวร้ายในโลกวัตถุนิยมของมนุษย์ที่เคยลุ่มหลงไปสู่สัจธรรมตามธรรมชาติ อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าเรื่องทั้งหมดที่ได้รวบรวมมานี้จะยังมิอาจคลอบคลุมความตั้งใจได้ทั้งหมดนัก แต่อย่างน้อยคงทำให้เห็นเป็นประกายวาววับอยู่บ้างเพื่อการสานต่อเติมเต็มหนทางแห่งร่มเงาวิถีตะวันออกเป็นลำดับต่อไป<br /><br /><br /> จากใจผู้เขียน<br /> กรโกศล<br /> 27 ธันวาคม 2549</span>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-36875619.post-1168734484447235352007-01-13T16:27:00.000-08:002007-01-13T16:28:04.506-08:00<span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ในสัญญา<br /><br />ในสัญญากรรมปกติ<br />ก่อนพระอาทิตย์ลับเลือนหาย<br />ไปจากขอบฟ้าเบื้องทิศตะวันตก<br />การมาเยือนของม่านฟ้าสีใหม่<br />จะมีการแปรเปลี่ยนไปทีละนิด<br />ดังมายาภาพที่นำมาเล่าซ้ำ<br />หมุนไปไม่นานก็วกคืนกลับมาอีก<br />เวิ้งทวารแห่งทิวเขาเบื้องนั้น<br />เปิดประตูกลืนความสว่าง<br />ให้ราแสงอับลงเรื่อยเรื่อย<br />เพื่อเขียนคำศักดิ์สิทธิ์ไว้กับมนตราแห่งค่ำคืน<br />เงาวาวในลำธารสีเงิน<br />กลายมาเป็นพยานของแสงกลางคืน<br />ปล่อยให้หมื่นชีวิตติดจมกับอยู่ปัญหา<br />ที่ไม่อาจขบคิดแก้ได้<br />ตราบเท่าชีวิตตัวเองจะถูกกลืนกินเสียเอง<br />ไปกับความไม่รู้เหล่านั้น<br />ขณะ ณ ราตรีกาล<br />ในห้วงแห่งทวารของหุบเขายังเปิดอ้า<br />หรือแม้แต่แสงจ้าใต้ดวงตะวัน<br />ฉายส่องให้เห็นทุกความเป็นธรรม<br />ในสัญญากรรมเช่นนี้ </span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-36875619.post-1168734419899803282007-01-13T16:26:00.000-08:002007-01-13T16:27:00.106-08:00<span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">เรื่องราวริมแม่น้ำเก่าแก่<br /><br />ต้นไม้ริมลำธาร<br />บนถนนสายเรียบริมแม่น้ำเก่าแก่<br />ในเมืองที่มีความเป็นมา<br />รายหลากไปด้วยพุทธสถานศักดิ์สิทธิ์<br />จากนี่ไปถึงอีกร่วมสี่กิโลเมตร<br />นับจำนวนอารามโบราณได้เป็นสิบขึ้นไป<br />วิญญาณแห่งสถูปและวิหาร<br />คงหลับใหลให้หลังไปนานแล้ว<br />เพียงแต่เราไม่ทราบวันเวลา<br /><br />ในห้วงบ่ายอันสงบ<br />ฉันนั่งและนอนอยู่ใต้ความร่มรื่นนี้<br />ยังแว่วยินวิญญาณที่เคยหลับใหล<br />โหยหวนอยู่ในความเดียวดายอันเป็นนิรันดร์</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-36875619.post-1167193219223525302006-12-26T20:20:00.000-08:002006-12-26T20:28:03.573-08:00<span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ชีวิตของเขายังคงดำเนิน</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">อยู่ในสายทางบนผืนหญ้านุ่ม</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">มีร่องรอยด่างพร้อยให้เห็นอยู่บ้าง</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">บนสายทางเก่าแก่บางสาย</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">การเดินกลับจากสวนในเช้าวันนี้</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">มีเพียงจอบคู่บ่าข้างซ้าย</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">กับมือข้างขวาที่ถือตะกร้าใส่ผัก</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ข้างหลังที่เขาจากมา</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">คือทิวกล้วย มะม่วง มะละกอ และขนุน</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ตรงขอบบ่อน้ำนั่นมีมะพร้าว</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">บนผืนน้ำมีใบบัวและดอก</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">มีผักบุ้ง ผักกระเฉด เลื้อยอิสระ</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ในเช้าอันรุ่งเรืองรอง</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ของตะวันทอแสง</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">เสียงเพรียกของนกกู่ได้ยินไปก่อนแล้ว</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">เมื่อใกล้จะถึงเขตหมู่บ้าน</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ภาพที่ผ่านของเช้าเกือบทุกเช้า</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">คือเหล่าสาวสาวและคนแก่</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ผู้ประดับด้วยชุดอันงาม</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">กำลังสำรวมกิริยารอ</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">การเดินทางมาถึง</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ของบรรดาสาวกพระพุทธองค์</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-36875619.post-1167191636210015422006-12-26T19:53:00.000-08:002006-12-26T19:53:56.940-08:00<span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ถึงแม้อากาศแห้งแล้ง</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">แต่ดอกไม้กลับเบ่งบานได้ในฤดูหนาว</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ด้วยแรงโน้มของน้ำค้างฉ่ำ</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">นาฏกรรมแห่งชีวิตได้เริ่มต้นขึ้นที่นี่</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">เช่นเดียวกับที่อื่นอื่น</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ในเช้าตรู่ของโลกของเรา</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ทั้งกล้วยไม้และเฟริ์นพากันโต</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ดอกและใบกำลังเริงร่า</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ม่านเมฆมองไม่เห็น</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">นอกเสียจากฉากฟ้าครามอันแสนกว้างไกล</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ราวกับขอบโลก</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">มีแมกไม้เท่านั้นคือเส้นกั้นแบ่ง</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">เส้นขอบฟ้าอยู่หันใดกัน</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ในอากาศยามแสนแห้งแล้ง</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ตราบเท่าที่ฟ้าฝนจะมา</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">และเมื่อมองฉากฟ้าจากตรงประตู</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ทางเดินไปสู่สวน</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ความหวังของฉันมิเคยเลือนหาย</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ยังอยู่พร้อมในสายลมทุกสาย</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ใบไม้และดอกไม้ทุกตำแหน่ง</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ที่ในสวนเขียวของฉันนั้น</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;"><br /><br /></span><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;"></span><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;"></span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-36875619.post-1167137164106780542006-12-26T04:45:00.000-08:002006-12-26T04:46:05.183-08:00<span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">นั่นหรือเปล่า</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">คือความสุขอย่างสันติ</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">คือสิ่งที่ฉันเคยใฝ่หา</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">และที่ฉันคิดว่า</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">การมองแม่น้ำแห่งชีวิต</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ดุจมารดาของเราทุกคน</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">มองผืนดินและภูเขา </span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">มองแมกไม้ ดอกไม้ สายธาร</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">มองสายลม และหมู่เมฆขาว</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ดุจเหล่าพี่น้องของเรา</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ก็เพราะพวกเขามักอยู่ชิดใกล้</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">เพียงแค่ปลายจมูก</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">แผ่วสัมผัสลมหายใจส่งถึง</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">พลังความสงบยังไหลเวียน</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">และไปมาหาสู่</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ไม่ว่าฉันจะไปทางไหน</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">พวกเขาก็ยังอยู่รายล้อม</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">อยู่ข้างข้างฉันได้ทุกหนแห่ง</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">อย่างไม่จำกัดกาลเวลา</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ตราบเท่าที่ฉันยังเป็นอยู่</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">นั่นหรือเปล่า</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">คือความสุขอย่างสันติ</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">คือสิ่งที่ฉันใฝ่หา</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-36875619.post-1166758184725032132006-12-21T18:41:00.000-08:002007-01-13T16:32:08.250-08:00<span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ข่าวสาร<br />1</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;"><br />มันคือความผิดพลาดหรือเปล่า<br />หากเมื่อเรานึกย้อนกลับไปในวันก่อน<br />ที่เคยจากมา<br />สักเมื่อสามสิบปีมาแล้ว<br />แม้ชีวิตของพวกเขา<br />จะหลงเหลือคุณค่า<br />ของความเป็นคนอยู่แค่เพียง<br />เป็นที่สำหรับฝากฝังรอยเท้าไว้บนหน้าผาก<br />ละลายอยู่กับฝุ่นผง<br />และอากาศธาตุ<br /><br />2<br />มิใช่หรอกหรือ<br />สงครามคือความหายนะ<br />ชาวเวียดนามทั้งหลาย<br />ล้วนคือมนุษย์ประเภทเดียวกับมนุษย์ทุกผู้คน<br />บนโลกใบเดียวกันนี้<br />เมื่อสามสิบปีก่อน<br />อเมริกันเป็นใคร<br />พวกเขาใช่คนเยี่ยงเดียวกับเราหรือไม่<br />แต่เอาเถิด...<br />ข่าวสารของเช้าวันนี้<br />เผยบอกบ่างอย่างแก่ฉันโดยสิ้นแล้ว<br />ในยามเช้าเดือนธันวาคม<br />พุทธศักราชสองพันห้าร้อยสี่สิบเก้า<br />คนอเมริกาบางส่วนสนุกกับการรุกรานดินแดนอื่นอยู่<br />อิรัก อัฟกานิสถาน และตะวันออกกลาง<br />ประเทศเหล่านี้คือกลุ่มเชื้อชาติใด<br />แล้วอเมริกันคือกลุ่มเชื้อชาติใด<br />จริงหรือที่พวกเขา<br />เห็นความตายในสงครามเป็นเพียงของเล่น<br />เห็นชีวิตผู้คนที่นอกเหนือ<br />เชื้อชาติของพวกเขา<br />มิใช่มนุษย์ที่เท่าเทียม<br /><br />3<br />ข่าวสารของเช้าวันนี้<br />เป็นวันที่ผู้นำอเมริกา<br />ส่งสัญญาณไปยังอิรักและอัฟกานิสถาน<br />ถึงการส่งกำลังทหารเข้าไปเพิ่ม<br />เพื่อความเบ็ดเสร็จเด็ดขาด<br />ต่อการสงคราม<br />ต่อความสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่า<br />งไม่เว้นแม้ชีวิตคน<br />จะเป็นเช่นนั้นจริงหรือ<br />ในเมื่อประวัติศาสตร์เคยบอกเราแล้ว<br />สามสิบปีก่อนนี้ที่เวียดนาม<br />ที่ที่อเมริกาคือฝ่ายผู้พ่ายแพ้<br />ที่ที่ทุกอย่างอยู่ในความสูญเสีย<br />นั่นเพราะความหมายของสงคราม<br />บอกเราไว้ว่ามันคือความหายนะ<br />และข่าวสารของเช้าวันเดียวกันนี้<br />บอกว่าผู้นำอเมริกากำลังลงนาม<br />ในสนธิสัญญาทำการค้าร่วม<br />ระหว่างอเมริกากับเวียดนาม<br />คืนสถานภาพเวียดนาม<br />ให้เป็นไปดังประเทศอื่นอื่น<br />ลืมสิ้นเสียความหลังอันขื่นขม<br />แล้วร่วมสร้างความเจริญ<br />ด้วยกันสืบไปเบื้องหน้า<br />อะไรกันเล่าข่าวสารของเช้าวันนี้<br />อเมริกา อิรัก อัฟกานิสถาน เวียดนาม<br />และโลกของเรา</span><br /></span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-36875619.post-1166664726381949932006-12-20T17:01:00.000-08:002006-12-21T18:29:58.406-08:00<span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ตรงปลายยอดเขาที่มองเห็นอยู่ไกล</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ในระยะสุดสายตา</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">เพรียกสายหมอกยามเช้า</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ให้เคลื่อนชิดเข้าหาตัวเอง</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ที่สายลมโบกไหวดุดัน</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">บนริ้วสีของผืนธงชาติ</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ต่างกับยอดทิวไม้รายเรียง</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">อยู่ชายไร่ข้างล่างหุบเขา</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">วูบไหวเอื่อยเฉื่อย</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ฉันตื่นขึ้น</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">มือไม้เย็นยะเยือกหนาว</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">น้ำค้างระริกวาวยังเยือกอยู่</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">บนยอดหญ้าตั้งแต่คราดึก</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">แสงแวบทอประกาย</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">สะท้อนน้ำค้าง</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ผ่านมาสู่สายตาฉัน</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ยามเช้าของเรา</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">คงต่างกันไปตามแต่ละคน</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">เสียงนกพิราบขันคู</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">บินพรูพรึบถลาเล่นลม</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">พวกมันพากันไปเป็นฝูง</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">บ้างกระโดดต๊อกต๊อก</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">บ้างสาวเท้าฉับฉับอยู่บนหลังคา</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">เสียงครางของมันเร้าเรียก</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ใครสักคนให้คะนึงถึงดินแดนบ้านเกิด</span><br /><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;"></span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-36875619.post-1166608849159367372006-12-19T22:17:00.000-08:002006-12-20T02:07:53.046-08:00<span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">เมื่อความมืดขยับใกล้เข้ามาสู่ฉัน<br />แล้วรุกไล่ความสว่าง<br />ให้ถอยลาลงไปเรื่อยเรื่อย<br />สีของมันแลดูคล้ายความเศร้า<br />อย่างน่าฉงน<br />ความทึมเทาบางครั้ง<br />ช่างทำเอาอารมณ์เรา<br />ให้ซึมโศกและดูน่ากลัว<br />สีของบรรยากาศ<br />เริ่มกลายเป็นหนึ่งเดียวกัน<br />ความเศร้าโศกประการหนึ่ง<br />แฝงปนมาในนั้น<br />มันเจือด้วยความถวิลหา<br />เรื่องราวที่เคยผ่านไปแล้ว<br />ดอกไม้ของความเศร้าประการนี้<br />ได้ฝากรอยกับฉันไว้<br />ราวบาดแผลที่เปิดให้เห็นเนื้อลึก<br />แล้วกลายเป็นรอยแผลเป็น<br />ที่มิอาจลบเลือนออกได้<br />แท้แล้วยิ่งในฤดูหนาว<br />อันแสนหนาวเหน็บ<br />ความมืดคือ<br />หนึ่งในความทุกข์ยากของชีวิต<br />วิญญาณของฉันจะถูกร้อยรัด<br />ด้วยความเหน็บหนาว<br />รุมล้อมด้วยความหดหู่<br />ที่ถาโถมเข้าใส่<br />อันมาพร้อมสายลม<br />ที่มิอาจกำหนดทิศทาง<br />ฉันเป็นทุกข์เหลือล้น<br />หัวใจสั่นไหวระรัว<br />ราวสายพิณอันถูกดีด<br />ในห้วงยามอากาศหนาวเย็น<br />ท้ายที่สุด<br />ฉันมักหาหนทางออก<br />จากห้วงอารมณ์เช่นนี้<br />ด้วยการหวนหาบ้านเกิดของตน<br />เพียงเพื่อการผ่อนคลายชั่วครู่คราว<br />เมื่อความมืดขยับใกล้เข้ามาสู่ฉัน</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-36875619.post-1166593505612503712006-12-19T20:47:00.000-08:002006-12-19T21:45:05.753-08:00<span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ถนนสายเก่า</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">และรอยเท้าของเธอ</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ภายหลังการย่างย่ำ</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">กลับจากสวนเขียวสู่บ้าน</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ส่งกลิ่นหอมอบอวลอยู่ในยามสนธยา</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ทอดส่งไปถึงรุ่งทิวาของอีกวันหนึ่ง</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ถนนหนาวกับข้าวหอมรอบกองไฟ</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">อุ่นไออบร่ำความสัมพันธ์</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">พ่อ แม่ ยาย พี่ชาย และฉัน</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">คือความพร้อมอย่างหลอมปน</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ทั้งทุกข์และสุขปรากฏอยู่ในห้วงเดียวกัน</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">สีสันของมันหาใช่สีเดียวกับฟากฟ้าไม่</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">เช่นเดียวกัน</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">กลิ่นอวลอบอย่างนั้น</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ก็หาใช่กลิ่นเดียวกับดอกโมกขาว</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ในยามค่ำคืน</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">เพียงแค่ชั่วกาลวูบไหว</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ส่งผลสะท้อนมายังฉัน</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ให้ไหวไปตาม</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ไม่นานเลยจริงจริง</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ประเดี๋ยวก็พลันสลายสิ้น</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">และมันก็มักจะเป็นเช่นนี้อยู่ร่ำเรื่อย</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">อย่างไม่รู้เห็นว่าใครเป็นคนกำหนด</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">โดยเฉพาะเมื่อยามที่ฉันอยู่คนเดียวโดยลำพัง</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-36875619.post-1166587360104211632006-12-19T19:57:00.000-08:002006-12-19T20:02:41.463-08:00<p><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">นั่นคือ</span><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ห้วงแห่งเจ็บปวด<br />ใช่หรือไม่?<br />ในยามที่ฉันพลิกตัวดิ้น<br />อยู่ในท้องของเธอ<br />เพียงเพราะความหิวอันเล็กน้อย<br />จึงขอแลกกับความทรมานที่สุดแห่งเธอ<br />โอ...นี่หรือคือความยุติธรรม!</span></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-36875619.post-1166586953022763342006-12-19T19:30:00.000-08:002006-12-19T20:45:41.650-08:00<span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ทั้งหมดคือบางส่วน</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ที่เนื่องนานไปในวัยเยาว์</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">กับสรรพเสียงนกนั่นได้กู่ร้องขึ้นอีก</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">เมื่อคราวครั้งที่ฉันอยู่ในโรงเรียน</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ภายใต้เสื้อแขนสั้นสีขาวสะอาดตา</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">มีรองเท้ากับกางเกงสีน้ำตาล</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ฉันเคยมีความสุข </span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">และแสนสนุกกับการละเล่น</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">มากเสียยิ่งกว่าการเล่าเรียนอยู่ในห้องประจำ</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">เพราะนั่น </span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ฉันคิดว่ามันคือความน่าเบื่อที่สุด</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">เท่าที่ฉันเคยรู้จักมา</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">นอกจากการท่องบ่นแต่ความซ้ำซ้ำ</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">แล้วยังต้องคิดคำนวณตัวเลขอันสุดแสนวุ่นวายนั่นอีก</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ทั้งที่ฉันไม่เคยเลยสักครั้ง</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">กับการนำหลักวิธีและความจดจำ</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ไปใช้สำหรับการนับเงินไม่กี่บาท</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">จากการซื้อขนม</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ไม่ก็นับผลมะม่วง</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">หรือกระสุนดินเหนียว</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ทั้งหมดคือบางส่วน</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;">ที่เนื่องนานไปในวัยเยาว์ของฉัน</span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;"></span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-36875619.post-1166584654575612322006-12-19T18:59:00.000-08:002006-12-19T19:22:04.256-08:00<span style="font-size:130%;"><span style="font-family:times new roman;">เพื่อนของเรา</span><br /><span style="font-family:times new roman;">ทอดเงาใกล้เข้ามาในยามแดดบ่าย</span><br /><span style="font-family:times new roman;">ก็เป็นเช่นเดียวกับต้นไม้ทุกต้น</span><br /><span style="font-family:times new roman;">เป็นเหมือนแม่น้ำและก้อนหิน</span><br /><span style="font-family:times new roman;">บางคนเป็นเหมือนต้นหญ้า </span><br /><span style="font-family:times new roman;">บางคนเป็นเหมือนภูเขา</span><br /><span style="font-family:times new roman;">และดูเหมือนว่า</span><br /><span style="font-family:times new roman;">ทุกคนมีความสัมพันธ์กันแนบแน่น</span><br /><span style="font-family:times new roman;">ระลึกถึง ไปมาหาสู่ </span><br /><span style="font-family:times new roman;">คิดถึง ให้เกียรติและรักกัน</span><br /><span style="font-family:times new roman;">หลายคน ทรหด อดทน ไม่ช่างพูด </span><br /><span style="font-family:times new roman;">ดังเช่นก้อนหิน</span><br /><span style="font-family:times new roman;">ขณะบางคนแม้ไม่พูด </span><br /><span style="font-family:times new roman;">แต่กลับเกรี้ยวกราด และโมโหร้าย</span><br /><span style="font-family:times new roman;">หลายคนอ่อนโยน ให้อภัยและมีรักให้แก่กัน</span><br /><span style="font-family:times new roman;">นี่คือเพื่อนของเรา</span></span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-36875619.post-1164716867324942012006-11-28T04:24:00.000-08:002006-11-28T04:32:06.243-08:00<span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">เมฆครึ้มรวมตัวกันอยู่ด้านบน</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">สะท้อนแม่น้ำเป็นเงาดำทะมึน</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ฉันเฝ้าดูอยู่ครู่เดียว</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ใต้ร่มเงาไม้เขียวริ่มฝั่ง</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ฉับพลันทันใด</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">เมฆเคลื่อนคลี่กระจายไปทั่วฟ้า</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">มีบ้างลิ่วละล่องเป็นรูปรอย</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ตามทิศทางแห่งสายลมบน</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ในแดดบ่ายของห้วงทิวาวาร</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">แว่วยินเสียงกระซิบของเธอ</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">คล้ายรำพันถึงความเป็นอยู่</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">"ในใจน้ำไหลเอื่อยเชื่อยช้า</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ในใจเมฆลิ่วลอยรื่นรมย์"</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ฉันไพล่คิดไปถึงใครคนหนึ่ง</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ผู้มีจิตใจเยือกเย็น</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">และไกลกว้างดั่งน้ำในทะเล</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">แม้ในยามทุกข์ร้อนของคนอื่น</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">เพราะเธอคือความนิ่งสงบ</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">คือพลังและความงดงาม</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">พี่ชายของฉันเคยเล่าให้ฟัง</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ว่าแม่น้ำเป็นได้ในทุกสิ่ง</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ไม่เว้นเมฆขาวลอยเบา</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">หรือหมู่เมฆดำหนาเหล่านั้น</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-36875619.post-1164182054108943032006-11-21T23:52:00.000-08:002006-11-21T23:54:16.703-08:00<span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ความมืดของค่ำคืน</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">เนื่องนานมาแล้ว</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">สว่างจ้าด้วยแสงตะเกียงเพียงดวงเดียว</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ฉันจดจำได้มั่น</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ว่าใต้คางเล็กแหลม</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ของฉันคืนนั้น</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">คือสมุดฝึกเขียน</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ตัวหนังสือแรกของฉัน</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ค่อยค่อยย่างเหยาะเตาะแตะ</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">คลานตามกันออกมาอย่างเริงร่า</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ผ่านทางสายตาแป๋ว</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">พวกมันแลดูอ่อนวัยไร้เดียงสา</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ราวลูกนกตัวแดงแดงอยู่ในรัง</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ต่อหน้าดวงใจตัวเอง</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ฉันเฝ้าดูพวกมันอยู่ชิดใกล้</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ในยามค่ำคืนสว่างไสว</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ด้วยแสงตะเกียงเพียงดวงเดียว</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-36875619.post-1164003521183233332006-11-19T22:18:00.000-08:002006-11-19T22:18:42.353-08:00<span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">เพียงสองมืออ่อนนุ่มของเธอ</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ยื้อดอกแคสีขาวลงมาต่ำ</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ในสวนเขียวของเรา</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ฉันแลไปเห็นบ้านหลังที่เราเพิ่งปลูกสร้างขึ้นใหม่</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">เห็นดวงใจทุกดวงเบิกบาน</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">นานหลายปีมาแล้ว</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">เลยจากลานหลังบ้านไป</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">แคหลายต้นยืนเด่นเป็นทิว</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">รายเรียงอยู่ริมรั้วธรรมชาติ</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">แทรกปนด้วยพืชพรรณเล็กเล็ก </span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">จำพวกผักสวนครัว</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">เธอคลี่ยิ้มพิมพ์ไว้กับมัน</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ปล่อยลมหายใจอบอุ่นของเธอ</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">แผ่ผ่านมาถึงฉัน</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">คล้ายว่าฉันได้ยินเสียง</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">แว่วมาพร้อมสายลมอุ่นนั้น</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">"พืชพรรณคือการเบ่งบาน</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">พืชพรรณกับชีวิตเราคือหนึ่งเดียวกัน</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">และเป็นหนึ่งเดียวกับผืนดิน"</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">ฉันไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วเป็นเช่นใด</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">เพียงแต่คล้ายว่าฉันได้ยิน</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;">มาจากเธอเช่นนั้น</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-36875619.post-1163595082760666982006-11-15T04:51:00.000-08:002006-11-16T01:29:31.200-08:00<a href="http://photos1.blogger.com/blogger/1391/4130/1600/abird.jpg"><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;"><img style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="http://photos1.blogger.com/blogger/1391/4130/320/abird.jpg" border="0" /></span></a><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;"><br /><br /></span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;"></span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;"></span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;"></span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;"></span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;"></span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;"></span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;"></span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;"></span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;"></span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;"></span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;"></span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;">๑<br /><br />เหมือนนกเปลี่ยวตัวหนึ่งถลาร่อนลงสู่ผืนแผ่นดินเก่าแก่<br />บทเพลงท่วงทำนองโบราณได้ขานขับขึ้นอีกครั้งในห้วงคำนึง<br />สายลมฤดูหนาวชำแรกผ่านเข้าสู่ใต้เรียวปีก<br />เปิดแววตาทอดมองออกไปไกล<br />สู่ห้วงวัยเยาว์สีหม่น<br />แม้ไม่สนิทใจนัก แต่กลับดำดิ่งอยู่อย่างนั้นเนิ่นนาน<br /><br />๒<br /><br />กาลเวลากัดกร่อนรูปนามของตัวเอง<br />พร้อมๆ กับความเศร้ากระจายตัวรอบๆ ขั้วหัวใจอย่างเป็นจังหวะ<br />ชีวิตผ่านมาไกลเกินจะบินหวนกลับ<br />ในนามของสิ่งมีชีวิตและไม่มี<br />โอ...ในความเป็น-อยู่<br />โอ...ในความเป็น-อยู่ </span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-36875619.post-1163595047120313502006-11-15T04:49:00.000-08:002006-11-16T01:37:45.506-08:00<a href="http://photos1.blogger.com/blogger/1391/4130/1600/mans.jpg"><img style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="http://photos1.blogger.com/blogger/1391/4130/320/mans.jpg" border="0" /></a> <span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;">บางมนุษย์บนร่างเงาตะวันออก<br />อาจศรัทธาต่อความตายว่าเป็นของจริงแท้<br />ในสภาวะถูกกระทำย่ำยี<br />พวกเขาต้องป้องหน้าปิดตาด้วยสองมือที่มีอยู่ของตน<br />เพื่อคืนความอ้างว้างให้อบอุ่น<br />ระงับเหตุแห่งความโกรธเกรี้ยวทั้งมวล<br />ก้มหน้าสดุดีความตายและความสูญเสียที่เกิดขึ้นนั้น<br />ด้วยการนิ่งเฉย อย่างไม่ทุกข์ร้อน<br />ราวกับว่าพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น<br />มนุษย์ทั้งหลายเอ๋ย...<br />พวกเจ้าจงแลดูเสียให้เต็มตา<br />การมิอาจขออุธรณ์หรือร้องทุกข์แทนต่อพระเป็นเจ้าทั้งหลาย<br />ไม่ว่าด้วยความเกรี้ยวกราดหรือหยาดน้ำตาที่ควรไหลหลั่ง<br />นอกจากเสียงกร่นด่าเพียงเบาๆ<br />อันเหือดหายไปกับสายลมแห่งฤดูกาล </span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;"><br />พวกเขารับรู้...<br />มนุษย์พวกนั้นหาใช่ศรัตรูตัวจริงแต่อย่างใดไม่<br />พวกที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้าของประเทศมหาอำนาจเหล่านั้น<br />หาใช่ศรัตรูตัวจริงแต่อย่างใดไม่</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-36875619.post-1163592934221798772006-11-15T04:13:00.000-08:002006-11-16T01:00:01.350-08:00<span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;">ดาวสะท้อน<br />กลับย้อนเยือนไปอยู่ในเยาว์ของชีวิต<br />ฤดูหนาวอันอ่อนไหว<br />หัวใจอันอ่อนโยน<br />คืนกลับมาอีกครั้ง<br />ที่ท้องทุ่งนาในค่ำคืนแรม<br />เนื่องนานนับสิบยี่สิบปี<br />ที่เราเคยอยู่ร่วม<br />ถนนสายนั้นมีสิ่งใด<br />ฉันไม่เคยคิดถึงสิ่งอื่น<br />ณ ขณะห้วงยามนั้น<br />ในท้องทุ่งที่มีค่ำคืนดาวไสว<br />ของฤดูเก็บเกี่ยวพืชผลของเรา<br />เหมือนฉันไม่เคยโต<br />เมื่อนึกถึงยามอยู่บนหลังของเธอ<br />ฟังเธอเล่านิทานดวงดาว<br />ดุ่มเดินไปตามถนนสายอันมืดมัว<br />สายหมอกโรยตัวตาม<br />อายเย็นปะทะผิว<br />เยือกสะท้านถึงขั้วหัวใจวัยเยาว์<br />กว่าจะถึงเพิงพักในไร่นา<br />ฉันเหลือบแลเห็น<br />ดาวสะท้อนในดวงตาของเธอ</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-36875619.post-1163518714566325152006-11-14T07:36:00.000-08:002006-11-16T00:58:32.993-08:00<span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;">สวนร้าง<br />กับการปรากฏขึ้นของรอยเท้าใคร<br />ตามทางเดินไปบนผืนหญ้ารก<br />ยังติดจมอยู่ในห้วงคำนึงแห่งฉัน<br />ใต้ร่มเงาเดียวดายแห่งนั้น<br />คล้ายแลเห็นสิ่งอัศจรรย์<br />ที่มีนามว่าชีวิต<br />มวลใบไม้ในอดีต<br />ปลิดตัวเองร่วงหล่นลงสู่ปัจจุบัน<br />เกลื่อนกระจายไปทั่วบริเวณ<br />ดอกของมันเคยขาวหอม<br />ส่งกลิ่นอวลเรียกแมลงมาเกาะ<br />นั่นเคยเป็นชีวิตของเธอ<br />เจ้าของดอกผลและเมล็ด<br />นั่นคือเหตุที่เราเคยอยู่ร่วม<br />ในยามที่ฉันฟังเธอขับคลอ<br />ลำนำแห่งสวนเขียว<br />ก่อนกาลก้าวไปสู่ความมืดมิด<br />เธอได้ขอฟังเพลงจากฉัน<br />บทเพลงแห่งความอาลัย<br />ฉันตั้งใจรับรู้<br />ถึงความเดียวดายของเธอ<br />ความหวาดผวาต่อความไม่รู้ของเธอ<br />ฉันเห็นแล้ว<br />จากดวงตาคู่นั้นของเธอ<br />โดยความจริงอันบริบูรณ์</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-36875619.post-1163063763593088382006-11-08T22:51:00.000-08:002006-11-16T00:31:15.163-08:00<span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;">ฉันยังคงจำได้<br />ว่าครั้งหนึ่งเคยเดินทางมาเพื่อเธอ<br />มาร่ายรำกับเธอในค่ำคืนอันเงียบสงัด<br />แม่น้ำใหญ่สายนั้นนิ่งสงบ<br />หลับสนิทอยู่เบื้องหลังเรา<br />เทือกเขาดำทะมึนทอดเงาไกล<br />ออกไปยังฝั่งตรงข้าม<br />ฉันยังจำได้<br />ครั้งหนึ่งเคยมาเพื่ออยู่กับเธอ<br />มาร่ำไห้กับเธอ<br />ในค่ำคืนแสงจันทร์สุดเศร้า<br />ดาวทุกดวงบนห้วงฟ้าพร้อมหน้าทอดอาลัย<br />ทางช้างเผือกลอยไหลรินน้ำตา<br />ฉันยังจำได้<br />ว่าครั้งหนึ่งเคยมาที่นี่<br />ที่ที่โอบกอดของสองเราหลอมละลาย<br />ใต้ต้นไม้ใหญ่ริมแม่น้ำ<br />ตรงม้านั่งตั้งวางไม่ไกลจากฝั่ง<br />ม้านั่งได้ปรากฏการจารึกชื่อ<br />"อุทิศแด่....ด้วยรัก"<br />"จาก....ผู้มีรักต่อเธอตลอดไป"<br />ฉันยังจำได้<br />เราเหลือเพียงความทุกข์เศร้าและรวดร้าว<br />ก่อนการจากไปของเรา ครั้งนั้น<br />ได้เพียงแค่กุมมือกันไว้อย่างนั้น<br />เนิ่นนาน<br />โดยมิอาจเอื้อนเอ่ยคำใด<br />ฉันยังคงจำได้</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-36875619.post-1162957511712909662006-11-07T17:58:00.000-08:002006-11-16T00:30:03.316-08:00<span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;">ม่านหมอกหลังภูเขาโรยตัวเป็นทางยาว<br />เสมือนหนึ่งในฉากนิยายโรแมนติก<br />ใบไม้ในสวนยังคงสีสันสดสวย<br />น้ำในลำคลองไหลเอื่อยสงบเย็น<br />ผ่านสวนเขียวของฉัน<br />ไหลลงไปตามความลาดชันของหุบไร่<br />สายน้ำไม่เคยย้อนหวนคืนคือจริงแท้<br />และสายน้ำไม่เคยซ้ำมาผ่านที่เก่า<br />ชีวิตชนบทปราศจากความรีบร้อนและเห็นแก่ตัว<br />อาจกลายเป็นแค่เรื่องเล่าของวันวาร<br />ขณะผู้คนเร่งรีบออกไปรับจ้างหาเงิน<br />พวกเขาต่างเห็นว่า<br />เงินเป็นเป้าหมายสูงสุดของชีวิต<br />ในขณะที่ความตายลดราความหมายลง<br />เหลือแค่ฉากหนึ่งของละครประจำวัน<br />ประจำเดือน ประจำปี<br />การตายของชายหนุ่มในวันนั้น<br />สร้างความครึกครื้นให้กับวงการพนันและเด็กหนุ่ม<br />เสียงร่ำไห้ของปวงญาติจำกัดอยู่แค่วันที่เขาจากไป<br />หลายสิ่งหลายอย่างแปรเปลี่ยนไปสิ้นแล้ว<br />วิถีชีวิตชนบท<br />เหมือนสายน้ำใดๆ ที่มิเคยย้อนหวนคืน</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-36875619.post-1162517520368931922006-11-02T17:20:00.000-08:002006-11-16T00:27:06.960-08:00<span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;">ในเงาวาวระยับของน้ำค้างยามเช้า<br />สะท้อนเห็นรอยเท้าของใครบางคน<br />ผู้ดุ่มเดินอยู่บนถนนแห่งอดีต<br />ที่มิอาจหวนคืนกลับได้<br />แต่แท้จริงคือความงดงาม<br />เพราะเธอเป็นโลกของความสดใส<br />เป็นผู้มีใบหน้าเอิบอิ่ม<br />แย้มยิ้มของเธอ</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;">แลดูราวดอกไม้กำลังเบ่งบาน<br />เธอได้สร้างความสุข</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;">ให้แก่โลกของฉัน<br />ทั้งโดยรู้ตัวและไม่รู้</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-36875619.post-1162429445991461082006-11-01T16:26:00.000-08:002006-11-16T00:25:09.306-08:00<span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;">ความหนาวเย็นกลายเข้ามา</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;">เยือนอย่างแช่มช้า<br />ทว่าแทรกลึกซึมผ่านถึงขั้วหัวใจ<br />ในความเงียบสงบ<br />เงียบเงียบ ช้าช้า<br />เพียงเพื่อรอสายฝนผ่านเลย<br />สายลมหนาวก็โรยตัวตามจนทั่ว<br />ครอบคลุมอาณาเขตที่ฉันอยู่<br />ภาพภูเขาเบื้องหน้า</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;">เลือนรางลงด้วยม่านหมอก<br />ไม่มีใครยอมตกอยู่</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;">ในห้วงความเหงาได้นาน<br />ขณะเดียวกับการ</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;">ไม่อยากได้ยินสรรพเสียงอึกทึก<br />เสียงนกร้องจิบจิบยามเช้า</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;">คือความสุขอย่างหนึ่ง<br />เว้นแต่เพียงห่านหนุ่มผู้เดียวดาย<br />ที่ส่งเสียงโหยหวนหาเพื่อนของมัน<br />น้ำค้างชื้นบนยอดใบหญ้า<br />สะท้อนแสงแดดเป็นเงาวาว<br />ประกายเกร็ดระยับละอองรุ้ง<br />หรือนี่เพียงการอ่อนไหว</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;">ของบางห้วงอารมณ์</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-36875619.post-1162341283000806192006-10-31T16:33:00.000-08:002006-11-16T00:22:12.376-08:00<span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;">ในนามฤดูกาล<br />ฝน หนาว ร้อน </span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;">ฝน หนาว ร้อน<br />การได้มาของพันธุ์กล้าน้อย<br />หยั่งเมล็ดพันธุ์เพื่อลงดินปลูก<br />ระหว่างเฝ้าดูการเติบโต<br />การจากไปของใบไม้ร่วง</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;">บางใบจะปรากฏ<br />ในนามความเป็นและอยู่<br />ทำชีวิตให้มีความสุข<br />มิใช่แต่เพียงดิ้นรนเพื่อสิ่งเป็นสุข<br />ทำชีวิตให้อยู่อย่างสุข<br />มิใช่การแย่งชิงกัน</span><br /><span style="font-family:times new roman;font-size:130%;color:#666666;">เพื่อให้ได้มาซึ่งสุข<br />ทำชีวิตให้เป็นสุข<br />ปฏิเสธการสงครามทุกรูปแบบ<br />เฝ้าดูแลเมล็ดพันธุ์แห่งเราให้เติบโต<br />ดอกของมันจะหอม<br />ผลของมันจะหวานล้ำ<br />ในนามฤดูกาล</span>Unknownnoreply@blogger.com0