« Home | ในนามฤดูกาลฝน หนาว ร้อน ฝน หนาว ร้อนการได้มาของพัน... » | รื่นรมย์ในเงาเช้าแห่งสวนเขียวของฉันดื่มด่ำทั้งห้วง... »

ความหนาวเย็นกลายเข้ามา
เยือนอย่างแช่มช้า
ทว่าแทรกลึกซึมผ่านถึงขั้วหัวใจ
ในความเงียบสงบ
เงียบเงียบ ช้าช้า
เพียงเพื่อรอสายฝนผ่านเลย
สายลมหนาวก็โรยตัวตามจนทั่ว
ครอบคลุมอาณาเขตที่ฉันอยู่
ภาพภูเขาเบื้องหน้า
เลือนรางลงด้วยม่านหมอก
ไม่มีใครยอมตกอยู่
ในห้วงความเหงาได้นาน
ขณะเดียวกับการ
ไม่อยากได้ยินสรรพเสียงอึกทึก
เสียงนกร้องจิบจิบยามเช้า
คือความสุขอย่างหนึ่ง
เว้นแต่เพียงห่านหนุ่มผู้เดียวดาย
ที่ส่งเสียงโหยหวนหาเพื่อนของมัน
น้ำค้างชื้นบนยอดใบหญ้า
สะท้อนแสงแดดเป็นเงาวาว
ประกายเกร็ดระยับละอองรุ้ง
หรือนี่เพียงการอ่อนไหว
ของบางห้วงอารมณ์

Posted by P-angel on Wednesday, November 01, 2006 at 4:26 PM |

Comments

Post a Comment