ในเงาวาวระยับของน้ำค้างยามเช้า
สะท้อนเห็นรอยเท้าของใครบางคน
ผู้ดุ่มเดินอยู่บนถนนแห่งอดีต
ที่มิอาจหวนคืนกลับได้
แต่แท้จริงคือความงดงาม
เพราะเธอเป็นโลกของความสดใส
เป็นผู้มีใบหน้าเอิบอิ่ม
แย้มยิ้มของเธอ
แลดูราวดอกไม้กำลังเบ่งบาน
เธอได้สร้างความสุข
ให้แก่โลกของฉัน
ทั้งโดยรู้ตัวและไม่รู้
สะท้อนเห็นรอยเท้าของใครบางคน
ผู้ดุ่มเดินอยู่บนถนนแห่งอดีต
ที่มิอาจหวนคืนกลับได้
แต่แท้จริงคือความงดงาม
เพราะเธอเป็นโลกของความสดใส
เป็นผู้มีใบหน้าเอิบอิ่ม
แย้มยิ้มของเธอ
แลดูราวดอกไม้กำลังเบ่งบาน
เธอได้สร้างความสุข
ให้แก่โลกของฉัน
ทั้งโดยรู้ตัวและไม่รู้
