« Home | ฉันยังคงจำได้ว่าครั้งหนึ่งเคยเดินทางมาเพื่อเธอมาร่... » | ม่านหมอกหลังภูเขาโรยตัวเป็นทางยาวเสมือนหนึ่งในฉากน... » | ในเงาวาวระยับของน้ำค้างยามเช้าสะท้อนเห็นรอยเท้าของ... » | ความหนาวเย็นกลายเข้ามาเยือนอย่างแช่มช้าทว่าแทรกลึก... » | ในนามฤดูกาลฝน หนาว ร้อน ฝน หนาว ร้อนการได้มาของพัน... » | รื่นรมย์ในเงาเช้าแห่งสวนเขียวของฉันดื่มด่ำทั้งห้วง... »

สวนร้าง
กับการปรากฏขึ้นของรอยเท้าใคร
ตามทางเดินไปบนผืนหญ้ารก
ยังติดจมอยู่ในห้วงคำนึงแห่งฉัน
ใต้ร่มเงาเดียวดายแห่งนั้น
คล้ายแลเห็นสิ่งอัศจรรย์
ที่มีนามว่าชีวิต
มวลใบไม้ในอดีต
ปลิดตัวเองร่วงหล่นลงสู่ปัจจุบัน
เกลื่อนกระจายไปทั่วบริเวณ
ดอกของมันเคยขาวหอม
ส่งกลิ่นอวลเรียกแมลงมาเกาะ
นั่นเคยเป็นชีวิตของเธอ
เจ้าของดอกผลและเมล็ด
นั่นคือเหตุที่เราเคยอยู่ร่วม
ในยามที่ฉันฟังเธอขับคลอ
ลำนำแห่งสวนเขียว
ก่อนกาลก้าวไปสู่ความมืดมิด
เธอได้ขอฟังเพลงจากฉัน
บทเพลงแห่งความอาลัย
ฉันตั้งใจรับรู้
ถึงความเดียวดายของเธอ
ความหวาดผวาต่อความไม่รู้ของเธอ
ฉันเห็นแล้ว
จากดวงตาคู่นั้นของเธอ
โดยความจริงอันบริบูรณ์