ถนนสายเก่า
และรอยเท้าของเธอ
ภายหลังการย่างย่ำ
กลับจากสวนเขียวสู่บ้าน
ส่งกลิ่นหอมอบอวลอยู่ในยามสนธยา
ทอดส่งไปถึงรุ่งทิวาของอีกวันหนึ่ง
ถนนหนาวกับข้าวหอมรอบกองไฟ
อุ่นไออบร่ำความสัมพันธ์
พ่อ แม่ ยาย พี่ชาย และฉัน
คือความพร้อมอย่างหลอมปน
ทั้งทุกข์และสุขปรากฏอยู่ในห้วงเดียวกัน
สีสันของมันหาใช่สีเดียวกับฟากฟ้าไม่
เช่นเดียวกัน
กลิ่นอวลอบอย่างนั้น
ก็หาใช่กลิ่นเดียวกับดอกโมกขาว
ในยามค่ำคืน
เพียงแค่ชั่วกาลวูบไหว
ส่งผลสะท้อนมายังฉัน
ให้ไหวไปตาม
ไม่นานเลยจริงจริง
ประเดี๋ยวก็พลันสลายสิ้น
และมันก็มักจะเป็นเช่นนี้อยู่ร่ำเรื่อย
อย่างไม่รู้เห็นว่าใครเป็นคนกำหนด
โดยเฉพาะเมื่อยามที่ฉันอยู่คนเดียวโดยลำพัง
และรอยเท้าของเธอ
ภายหลังการย่างย่ำ
กลับจากสวนเขียวสู่บ้าน
ส่งกลิ่นหอมอบอวลอยู่ในยามสนธยา
ทอดส่งไปถึงรุ่งทิวาของอีกวันหนึ่ง
ถนนหนาวกับข้าวหอมรอบกองไฟ
อุ่นไออบร่ำความสัมพันธ์
พ่อ แม่ ยาย พี่ชาย และฉัน
คือความพร้อมอย่างหลอมปน
ทั้งทุกข์และสุขปรากฏอยู่ในห้วงเดียวกัน
สีสันของมันหาใช่สีเดียวกับฟากฟ้าไม่
เช่นเดียวกัน
กลิ่นอวลอบอย่างนั้น
ก็หาใช่กลิ่นเดียวกับดอกโมกขาว
ในยามค่ำคืน
เพียงแค่ชั่วกาลวูบไหว
ส่งผลสะท้อนมายังฉัน
ให้ไหวไปตาม
ไม่นานเลยจริงจริง
ประเดี๋ยวก็พลันสลายสิ้น
และมันก็มักจะเป็นเช่นนี้อยู่ร่ำเรื่อย
อย่างไม่รู้เห็นว่าใครเป็นคนกำหนด
โดยเฉพาะเมื่อยามที่ฉันอยู่คนเดียวโดยลำพัง
