« Home | ๑เหมือนนกเปลี่ยวตัวหนึ่งถลาร่อนลงสู่ผืนแผ่นดินเก่า... » | บางมนุษย์บนร่างเงาตะวันออกอาจศรัทธาต่อความตายว่าเ... » | ดาวสะท้อนกลับย้อนเยือนไปอยู่ในเยาว์ของชีวิตฤดูหนาว... » | สวนร้างกับการปรากฏขึ้นของรอยเท้าใครตามทางเดินไปบนผ... » | ฉันยังคงจำได้ว่าครั้งหนึ่งเคยเดินทางมาเพื่อเธอมาร่... » | ม่านหมอกหลังภูเขาโรยตัวเป็นทางยาวเสมือนหนึ่งในฉากน... » | ในเงาวาวระยับของน้ำค้างยามเช้าสะท้อนเห็นรอยเท้าของ... » | ความหนาวเย็นกลายเข้ามาเยือนอย่างแช่มช้าทว่าแทรกลึก... » | ในนามฤดูกาลฝน หนาว ร้อน ฝน หนาว ร้อนการได้มาของพัน... » | รื่นรมย์ในเงาเช้าแห่งสวนเขียวของฉันดื่มด่ำทั้งห้วง... »

เพียงสองมืออ่อนนุ่มของเธอ
ยื้อดอกแคสีขาวลงมาต่ำ
ในสวนเขียวของเรา
ฉันแลไปเห็นบ้านหลังที่เราเพิ่งปลูกสร้างขึ้นใหม่
เห็นดวงใจทุกดวงเบิกบาน
นานหลายปีมาแล้ว
เลยจากลานหลังบ้านไป
แคหลายต้นยืนเด่นเป็นทิว
รายเรียงอยู่ริมรั้วธรรมชาติ
แทรกปนด้วยพืชพรรณเล็กเล็ก
จำพวกผักสวนครัว
เธอคลี่ยิ้มพิมพ์ไว้กับมัน
ปล่อยลมหายใจอบอุ่นของเธอ
แผ่ผ่านมาถึงฉัน
คล้ายว่าฉันได้ยินเสียง
แว่วมาพร้อมสายลมอุ่นนั้น
"พืชพรรณคือการเบ่งบาน
พืชพรรณกับชีวิตเราคือหนึ่งเดียวกัน
และเป็นหนึ่งเดียวกับผืนดิน"
ฉันไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วเป็นเช่นใด
เพียงแต่คล้ายว่าฉันได้ยิน
มาจากเธอเช่นนั้น

Previous posts