เมฆครึ้มรวมตัวกันอยู่ด้านบน
สะท้อนแม่น้ำเป็นเงาดำทะมึน
ฉันเฝ้าดูอยู่ครู่เดียว
ใต้ร่มเงาไม้เขียวริ่มฝั่ง
ฉับพลันทันใด
เมฆเคลื่อนคลี่กระจายไปทั่วฟ้า
มีบ้างลิ่วละล่องเป็นรูปรอย
ตามทิศทางแห่งสายลมบน
ในแดดบ่ายของห้วงทิวาวาร
แว่วยินเสียงกระซิบของเธอ
คล้ายรำพันถึงความเป็นอยู่
"ในใจน้ำไหลเอื่อยเชื่อยช้า
ในใจเมฆลิ่วลอยรื่นรมย์"
ฉันไพล่คิดไปถึงใครคนหนึ่ง
ผู้มีจิตใจเยือกเย็น
และไกลกว้างดั่งน้ำในทะเล
แม้ในยามทุกข์ร้อนของคนอื่น
เพราะเธอคือความนิ่งสงบ
คือพลังและความงดงาม
พี่ชายของฉันเคยเล่าให้ฟัง
ว่าแม่น้ำเป็นได้ในทุกสิ่ง
ไม่เว้นเมฆขาวลอยเบา
หรือหมู่เมฆดำหนาเหล่านั้น
สะท้อนแม่น้ำเป็นเงาดำทะมึน
ฉันเฝ้าดูอยู่ครู่เดียว
ใต้ร่มเงาไม้เขียวริ่มฝั่ง
ฉับพลันทันใด
เมฆเคลื่อนคลี่กระจายไปทั่วฟ้า
มีบ้างลิ่วละล่องเป็นรูปรอย
ตามทิศทางแห่งสายลมบน
ในแดดบ่ายของห้วงทิวาวาร
แว่วยินเสียงกระซิบของเธอ
คล้ายรำพันถึงความเป็นอยู่
"ในใจน้ำไหลเอื่อยเชื่อยช้า
ในใจเมฆลิ่วลอยรื่นรมย์"
ฉันไพล่คิดไปถึงใครคนหนึ่ง
ผู้มีจิตใจเยือกเย็น
และไกลกว้างดั่งน้ำในทะเล
แม้ในยามทุกข์ร้อนของคนอื่น
เพราะเธอคือความนิ่งสงบ
คือพลังและความงดงาม
พี่ชายของฉันเคยเล่าให้ฟัง
ว่าแม่น้ำเป็นได้ในทุกสิ่ง
ไม่เว้นเมฆขาวลอยเบา
หรือหมู่เมฆดำหนาเหล่านั้น
