ความมืดของค่ำคืน
เนื่องนานมาแล้ว
สว่างจ้าด้วยแสงตะเกียงเพียงดวงเดียว
ฉันจดจำได้มั่น
ว่าใต้คางเล็กแหลม
ของฉันคืนนั้น
คือสมุดฝึกเขียน
ตัวหนังสือแรกของฉัน
ค่อยค่อยย่างเหยาะเตาะแตะ
คลานตามกันออกมาอย่างเริงร่า
ผ่านทางสายตาแป๋ว
พวกมันแลดูอ่อนวัยไร้เดียงสา
ราวลูกนกตัวแดงแดงอยู่ในรัง
ต่อหน้าดวงใจตัวเอง
ฉันเฝ้าดูพวกมันอยู่ชิดใกล้
ในยามค่ำคืนสว่างไสว
ด้วยแสงตะเกียงเพียงดวงเดียว
เนื่องนานมาแล้ว
สว่างจ้าด้วยแสงตะเกียงเพียงดวงเดียว
ฉันจดจำได้มั่น
ว่าใต้คางเล็กแหลม
ของฉันคืนนั้น
คือสมุดฝึกเขียน
ตัวหนังสือแรกของฉัน
ค่อยค่อยย่างเหยาะเตาะแตะ
คลานตามกันออกมาอย่างเริงร่า
ผ่านทางสายตาแป๋ว
พวกมันแลดูอ่อนวัยไร้เดียงสา
ราวลูกนกตัวแดงแดงอยู่ในรัง
ต่อหน้าดวงใจตัวเอง
ฉันเฝ้าดูพวกมันอยู่ชิดใกล้
ในยามค่ำคืนสว่างไสว
ด้วยแสงตะเกียงเพียงดวงเดียว
